Χαιρετώ όλα τα ανύσυχα πνεύματα του site...
Είμαι 19 χρονών απο Κατερίνη.Μετά απο καιρό αποφάσισα να μπώ στην παρέα σας για να δώ κι εγώ τις απόψεις σας για τι δουλειές μου.
Θέλω να διευκρυνήσω οτι όλα τα κομματια πραγματοποιήθηκαν με ερασιτεχνική ηχογράφηση στο σπίτι μου.
Δεν ακολουθώ ενα στύλ μουσικής, αντίθετα δοκιμάζω να κάνω παρα πολλά πράγματα και όπως θα διαπιστώσετε τις πιο πολλές φορές αρκετά σκοτεινά...Εχω πολλές δουλειές ακόμα να στείλω, διαφορετική η μία απο την άλλη απλώς δεν ήξερα τι παίζει με το pro member system...Για αρχή, αν και σας ρίχνω κατευθείαν στα σκληρά ακούστε αυτά τα τρία και η ιστορία έχει ακόμα πολύ μέλλον ακόμα.Κατα διαστήματα θα ανανεώνω το υλικό μου αν υπάρχει ενδιαφέρον..Περιμένω να σας ακούσω..
Γιαννης Ε...
DonG@mail.gr
Aχείλιος Πτέρνα
Γλυκοφυσάει και βρέχει ατέλειωτες καυτές αναπνοές, μα δεν μας φτάνουν δεν είναι αρκετές για να
απαλύνουν τις πληγές μας και οι σιωπές μας σφραγίζονται απ του ανέμου το μακάβριο τραγούδι
που όλο γνέφει του βαρκάρη να λεκιάσει τις καρδιές μας.
Κατάματα κοιτάξαμε την στείρα μοναξιά μας, που χάρισε απλόχερα πνοή στα δάκρυά μας.Κοντά μας
γεννήθηκε η ελπίδα κάποιας μόνιμης φυγής, και της κραυγής ο ήχος πριν την γέννα, στοιχειώνει τις
περήφανες αυλές μας.
Ξυπνάτε... τα μάτια να μην κλείσουμε πριν να βρεθεί κάποια Αχείλιος πτέρνα..
Παράφωνο νανούρισμα της μάνας γης. Σαλεύει μες στ' αυτιά μας, σκορπιέται μες στις φλέβες μας και
κόβει την μιλιά μας.Μα τα μυαλά μας, κρατάν πολύ ακόμα.Δεν ήρθε ακόμα η ώρα να αναπνεύσουμε το
χώμα.
Φωνάξτε. Ωσπου οι φωνές μας να δαμάσουν την σιωπή, και η βουή να φτάσει ως στα πέρατα της γής
δίχως να πέσει, κ' ίσως μπορέσει να βρεί και να μας φέρει τον δικό μας χαμένο ΕΠΙΟΥΣΙΟΝ ΑΡΤΟΝ.
Αλίμονο Στα Δίχτυα Μας (Που Πιάσανε Στεριά)
Αλκιονίδες μέρες φωτεινές, κρυφομοιράζουνε ελπίδες μαυρισμένες,
και κολασμένες ουρλιάζουν προσευχές που ήταν κρυμμένες.
Κάτω απο την άσπρη γη γυρεύουν οι θνητοί το καταφύγιο,
μήπως και κρύψουνε τα πρόσωπα που γίνανε καταραμένες μάσκες.
Στο παραμύθι κάποιας στείρας γεννιέται ένα παιδί.
Μεθυσμένες πεταλούδες πλημμυρίζουν χρώματα και αρώματα παρθένα.
Γέμισε ανάσα η σιωπή. Σώπασε ο αέρας.
Ξεκίνησαν οι μοίρες το ατέλειωτο τραγούδι, που λέει μονάχα σ' αγαπώ.
............................
Αλίμονο στα δίχτυα μας που πιάσανε στεριά.